Hendrik en Ria

We zijn weer online !. Na een paar dagen geen wifi te hebben gehad nu een update. Na de Longmengrotten zijn we de volgende dag naar Yun Thui Shan gegaan, een natuurpark met watervallen. Eerst vanuit Luoyang met een snellere soort stadsbus naar het grote busstation gegaan, van daaruit met een gereserveerde zitplaats in de bus in ongeveer twee uur naar een stadje vlakbij dit park. Althans, dat was de bedoeling, maar eert strandde de bus op ren kruispunt, wat ineens afgezet werd om onduidelijke reden. Na veel heen en weer gepraat/ gescheld, mocht de bus er toch langs, maar wat schetst onze verbazing?. Even later stond de bus in een file van hier tot Tokio en de chauffeur besloot dat we maar moesten gaan lopen naar de ingang van het park. Braaf als we zijn, voorwaarts mars in de bloedhitte. De afstand viel mee, ongeveer 20 minuten lopen, tussen en om de filegangers door. Bij de ingang van het park opnieuw in een toeristenbus, de berg op. Naast mij in de bus zat een man van formaat sumoworstelaar die acuut in slaap viel. Zijn arm bleef helaas niet op zijn meer dan ronde buik liggen, gleed hier af en kwam op mijn bovenbeen terecht. Zat zelf ook klem, dus moest de arm van de vreemde man dulden zo lang hij sliep. Bij het ontwaken schrok hij er van en verontschuldigde zich in het Chinees, waar men in de bus lol om had, omdat ik om de situatie en zijn reactie moest lachen. Tenslotte heb ik ook nog nooit andermans arm zo lang op mijn been gehad. Over de wandeling in het park, die volgens het bord anderhalf uur duurde, kan ik heel kort zijn. Anderhalf wachten in hitte, een massa mensen zoals ik nog nooit gezien heb, bij de poort verplicht vingerafdruk geven, geplet worden tussen de mensen die allemaal die route moeten lopen, vier uur verder in 30 graden in de massa bij de UITGANG !!!!!. Onderweg waren we onze gids kwijtgeraakt, hoe zoek je elkaar op tussen tienduizenden mensen, ja, met de telefoon. Alleen kun je niets horen, omdat ze allemaal veel lawaai maken. Om in de bus de berg af te komen, hebben we ons als buitenlanders gedragen, waardoor we niet nog eens twee uur hoefden te wachten, maar direct meekonden. We moesten namelijk om zes uur de gereserveerde bus hebben, anders kwamen we niet meer terug naar de plaats van het hotel, op drie uur rijden. Elke buschauffeur stuurde ons naar een andere bus, waardoor we veel tijd verloren hebben en je raad het al...... Gereserveerde bus gemist, half uur te laat, terwijl we nog wel een private taxi voor veel te veel geld hadden genomen om maar op tijd te zijn. Ook bleek er geen trein meer te gaan naar Luoyang, dus hadden we een groot probleem. We moesten echt terug, omdat we gisterochtend een gereserveerde zitplaats in de hogesnelheidstrein en hotel hadden in Shanghai. Op een donker station uiteindelijk iemand gevonden die ons voor een goed bedrag twee uur met de auto terug wilde brengen. Hehehe. Inmiddels hadden we al het een en ander geleerd en ja hoor, aangekomen bij het hotel, was de prijs toch hoger (en hoe) dan afgesproken. Niet getreurd, we hadden het tenminste gehaald. Gisterochtend om half tien met de hoge snelheidstrein eerst naar Beijing (800 km), in hoog tempo van het ene station naar het andere via de metro, wat niet helemaal goed, omdat we ook nog eens in de verkeerde zaten. Na wat gestress en geren met bagage, net op tijd de gate gehaald voor de hoge snelheidstrein naar Shanghai. Deze trein rijden geweldig en zijn uiterst comfortabel met restaurant en bediening.
We zaten relaxed, totdat....... Een uurtje voor aankomst in Shanghai na een telefoontje van onze gids bleek dat er helemaal geen hotel gereserveerd was. Dit was echt een probleem, omdat de Chinezen deze week vrij zijn, het land wordt overspoeld door Chinese toeristen, geen internet in de trein om te zoeken en na 2300km reizen je graag naar een hotel wilt, terwijl veel hotels volgeboekt zijn. Op dat moment ging mijn lampje even echt uit, maar ja de helpt ook niet. In de trein zaten twee Europese jongens en omdat onze gids ten einde raad was, ben ik naar die jongens toegegaan en heb met hen gesproken. Zij bleken in Shanghai te wonen voor werk en studie en wilden ons wel helpen zoeken zodra we aankwamen. Onze gids had inmiddels contact gehad met een vriend. Uiteindelijk konden we terecht in een hotel in een uiterste, nieuwe, buitenwijk van Shanghai (een uur met de metro naar het centrum). Het is een prima, nieuw, hotel, dus eind goed..... Al goed. Wel nog gauw telefoonnummer uitgewisseld mét die jongens, want mochten we echt niets kunnen krijgen, mochten we wel bij hun slapen. Weer een avontuur beleefd.
Vandaag zijn we naar de Bund geweest, een aantal dingen bezichtigd en een afscheidsdiner met Lu gehad. Zij vertrekt morgenvroeg naar Tongling. Op de terugweg naar het hotel , met de metro, sprong zij er nog in en wij er achteraan, net op tijd, want de deur ging al dicht. In Beijing zijn we haast overreden door de bus en nu een doodsprong in de metro, we houden het spannend. Wij vertrekken morgen naar een ander hotel, meer in het centrum. De komende dagen zullen we dus veel doorbrengen in de stad zelf. Het is goed om de laatste paar dagen wat kalmer aan te doen. Tot zo ver was het een prachtige, unieke reis en hebben we dingen gedaan die normaal niet zouden kunnen, met dank aan onze gids Lu. We houden jullie op de hoogte.